Takie jak FAD CF 85.410 z napędem 8x4. Tego rodzaju podwozia o dmc 34 t są zwykle wybierane jako baza dla wywrotek o dużej ładowności oraz betonomieszarek. Wprawdzie ich zdolności terenowe nie przyprawiają o zawrót głowy, ale na ucywilizowanej budowie z wytyczonymi drogami dojazdowymi w zupełności wystarczają. Mniej skomplikowany układ napędowy oznacza m.in. niższą masę własną, czyli większą ładowność i niższe zużycie paliwa.

Typowa w takich samochodach jest krótka i niska kabina. DAF pomyślał o kilku drobiazgach, które przydają się na budowie. Zderzak jest stalowy, a najniższy stopień prowadzący do kabiny odchyla się do przodu, do tyłu i na boki, co zapobiega uszkodzeniu go podczas jazdy terenowej. Wejście jest zresztą dość nisko położone w porównaniu z podobnymi samochodami konkurencji. Na lewym błotniku znajduje się dodatkowy stopień z uchwytem umożliwiający kierowcy obserwowanie załadunku.

Podwozie odznacza się sporym, ponaddwumetrowym rozstawem przednich osi. Dzięki temu nadwozie, np. skrzynię wywrotki, można montować tuż za kabiną, zatem zyskuje się na jego długości. Ponadto łatwiej uniknąć przeciążenia którejkolwiek z osi. Ładunek jest bardziej równomiernie rozłożony.

Montaż nadwozia ułatwia rama o płaskiej górnej powierzchni, która może być wzmocniona na końcach lub na całej długości.

Jak zwykle DAF robi doskonałe pierwsze wrażenie. Starannie wykończona kabina, wygodny fotel z wysuwaną poduszką siedziska, przyjemna w dotyku kierownica i miła kolorystyka wnętrza przemawiają na jego korzyść. Schowków, jak na auto, które co wieczór wraca do bazy, jest wystarczająca liczba. Sympatia do DAF-a nie przemija po rozpoczęciu jazdy. Układ kierowniczy jest precyzyjny i pracuje prawie tak lekko, jak w samochodzie osobowym. Wskaźniki osłonięto antyrefleksyjnymi szybkami. Manewrowanie naszym DAF-em wspomagała kamera umocowana na wysokości lusterka krawężnikowego. Nieocenione usługi podczas jazdy w nocy oddaje galeryjka z czterema mocnymi reflektorami na dachu.

Na szosie samochód dobrze się prowadzi i pomimo mechanicznego zawieszenia zapewnia niezły komfort jazdy. Hamulce: tarczowe z przodu i bębnowe z tyłu pracują bez zarzutu, za muśnięciem pedału. Do napędu służy nowoczesny silnik Paccar MX o mocy 410 KM, współpracujący z ręczną skrzynką biegów. Pewnym mankamentem są wysokie, przekraczające 1.400/min obroty silnika podczas jazdy z prędkością bliską 90 km/h. Na zgodę z ekologią wyposażono DAF-a w układ SCR wtryskujący AdBlue do układu wydechowego. Na budowie konieczność dolewania czegoś więcej niż olej napędowy jest mimo wszystko pewną uciążliwością. Jednak poza Scanią i MAN-em wszyscy europejscy producenci zdecydowali się na SCR. Napęd przekazywany jest na dwie tylne osie wyposażone w blokady mechanizmów różnicowych oraz blokadę międzyosiową. Osie napędowe to nowa, pokazana w ubiegłym roku konstrukcja ze zwolnicami w piastach kół, opracowana we współpracy z firmą Arvin Meritor. Tandemowe zawieszenie tylne z ośmioma drążkami zapewnia równomierne obciążenie kół i sprzyja zachowaniu stabilności podczas jazdy po wertepach. Blisko pięciocentymetrowe podkładki między belką osi a resorami spowodowały pewne zwiększenie prześwitu.

DAF to przemyślana konstrukcja godząca wymogi szybkiego i wydajnego transportu materiałów budowlanych zwykłymi drogami i tymi krótkimi odcinkami błota i piachu, jakie przyjdzie mu pokonywać na placu budowy.

Nisko położone wejście do kabiny. Dodatkowy stopień do obserwacji załadunku. Dobre hamulce. Stabilne w terenie i dość wygodne na szosie zawieszenie. Porządnie wykończone wnętrze. Duży zakres regulacji fotela i kierownicy.

Wysoki tunel silnika. Konieczność uzupełniania AdBlue - uciążliwa w warunkach budowy. Brak osłon reflektorów.