Czwarta generacja ciężkich pojazdów budowlanych (oznaczenie literą C) szwedzkiego producenta występowała w dwu-, trzy- i czteroosiowych wersjach. Na rodzimym rynku wtórnym najczęściej można znaleźć pojazdy z napędem 8x4 zarówno z zabudowami wywrotek, jak i betonomieszarek.

W konstrukcyjnych podwoziach spotkać można przeważnie najmniejszą z dostępnych kabin serii P o oznaczeniu CP14. Pod względem wielkości ta dzienna szoferka pozostawia sporo do życzenia - brakuje tutaj przestrzeni za fotelami, niezbyt dużo jest jej także na wysokość. Na osłodę pozostaje nieco niższe zabudowanie tej kabiny od stosowanych w transporcie międzynarodowym szoferek serii R i co za tym idzie prostszy dostęp do wnętrza. Kokpit jest ergonomiczny i wykończony przyzwoitymi materiałami. Szoferka nie ma problemów z korozją, a jej mechaniczne zawieszenie jest nieco bardziej wytrzymałe od wersji drogowych. Niestety rdza może pojawić się na ramie pojazdu. W większości przypadków nie jest to zjawisko postępujące, przed zakupem jednak radzimy dokładnie sprawdzić ten element, tym bardziej że powszechną praktyką w naszym kraju jest przeciążanie pojazdów, co dodatkowo niekorzystnie może wpływać na kondycję ramy.

Najczęściej spotykany jest oszczędny rzędowy sześciocylindrowy silnik o pojemności 11,7 litra, który w najpopularniejszej wersji z elektronicznym wtryskiem ma moc: 400, 420, 440 lub 470 KM. W pojazdach budowlanych polecamy najmocniejsze jego odmiany, w praktyce jednak ciężko je spotkać i zazwyczaj trzeba zadowolić się wersją 420-konną, której może nieco brakować mocy. Jak w każdej Scanii z tego okresu, uważać trzeba na tankowane paliwo, które gdy jest złe, może uszkodzić pompowtryskiwacze. Awaryjne bywają skrzynie biegów, ale sprzęgła są trwałe.

Za trwałe uchodzą także pozostałe elementy pojazdu, przede wszystkim zawieszenie oraz układy kierowniczy i hamulcowy. "Czwórka" ma także mało elektroniki, co jest plusem na budowach.

- Scania jest droga w zakupie, ale odwdzięcza się niskim spalaniem i rzadko się psuje. W pojazdach budowlanych radzę częściej wymieniać olej w silniku, nawet co 10 tys. km. Szybciej niż w pojazdach drogowych powinno się także wymieniać olej w tylnym moście i skrzyni biegów - najlepiej co 50 tys. km. Części do "czwórki" są dostępne i nie aż tak drogie. Przed zakupem radzę sprawdzić stan silnika, przeniesienia napędu i skrzyni biegów - drogich w naprawie.