Jest toporny, niewygodny i przestarzały technicznie, a jednocześnie tani w zakupie, ekonomiczny i prosty w serwisowaniu. Autosan H9 to wciąż jeden z najczęściej spotykanych autobusów wykorzystywanych na międzymiastowych i podmiejskich trasach. W najpopularniejszej turystycznej wersji H9-20 standardowo montowanych jest 41 foteli, międzymiastowy H9-21 zabiera na pokład 51 pasażerów: 39 na miejscach siedzących i 12 na stojących. Miejskie odmiany H9-33 i H9-35 mają po 24 miejsca siedzące i 44 stojące.

Najczęściej użytkują go przedsiębiorstwa PKS, mali przewoźnicy prywatni i szkoły nauki jazdy. Na rynku wtórnym do wyboru są różniące się wyposażeniem i pojemnością przedziału pasażerskiego odmiany miejskie, międzymiastowe i turystyczne. W zależności od wersji autobus mierzy 9.310 lub 10.000 mm, ma szerokość 2.500 mm, wysokość 2.990 lub 3.150 mm, rozstaw osi 4.000 lub 4.700 mm i waży od 7.700 do 8.400 kg. W najpopularniejszej turystycznej wersji H9-20 standardowo montowanych jest 41 foteli, międzymiastowy H9-21 zabiera na pokład 51 pasażerów: 39 na miejscach siedzących i 12 na stojących. Miejskie odmiany H9-33 i H9-35 mają po 24 miejsca siedzące i 44 stojące. Niezależnie od wersji Autosan ma sztywne, mechaniczne zawieszenie obu osi. Dostęp do przestrzeni pasażerskiej zapewniają otwierane mechanicznie (rzadziej hydraulicznie) drzwi, które umieszczono w przedniej i tylnej części autobusu.

"Dziewiątkę" napędza montowany z tyłu andrychowski turbodiesel 6CT107/A3 o pojemności 6,5 l, dostępny w dwóch wersjach mocy: 138 lub 150 KM. Współpracuje z nim pięciostopniowa ręczna przekładnia ZF S5-45. Silniki są ekonomiczne (Autosan spala średnio 20 l ON na setkę). Do remontu wytrzymują średnio 300-500 tys. km przebiegu, podobnie jak skrzynie i tylne mosty. Trwałe jest zawieszenie (tulejowanie wieszaków na obu osiach wykonuje się co 100 tys. km), użytkownicy psioczą natomiast na układ hydrauliczny. Problemy w trakcie zimowej eksploatacji przy temperaturach poniżej -15°C stwarza zamarzający układ powietrzny hamulców i sprzęgła, zamarza też instalacja elektryczna, uszkodzeniu ulega centralne ogrzewanie. Poszycie nadwozia jest kiepsko zabezpieczone przed korozją. Natomiast dostęp do podstawowych podzespołów i ich osprzętu jest prosty.

Ceny Autosanów H9 na rynku wtórnym są niewygórowane. Za zadbany, dziesięcioletni egzemplarz sprzedający żądają średnio 30 tys. zł netto. Turystyczna wersja z połowy lat 80. to wydatek około 10 tys. zł netto.

Jan Umiastowski z serwisu Transped w Lublinie:

- Konstrukcja H9 z mechanicznym zawieszeniem i sztywnymi osiami w polskich warunkach jest bardziej niezawodna niż Jelcza PR 110, w którym pękają poduszki zawieszenia. Rygory serwisowe H9 nie są wyśrubowane. Olej i filtry wymieniać należy co 30 tys. km. Tyle samo wytrzymują tylne szczęki hamulcowe. Przednie hamulce wymagają serwisu co 90 tys. km.

Niskie spalanie. Trwałe silniki i skrzynie biegów. Spory wybór dostępnych wersji. Niska cena zakupu.

Awaryjny układ hydrauliczny. Defekty instalacji elektrycznej i systemu ogrzewania. Korozja nadwozia.