Opisywany Nissan cieszy się obecnie sporą popularnością na giełdach. Decydują o tym przede wszystkim przystępne ceny i niezły stan młodszych (tych z lat 90.) egzemplarzy. Niestety spotkać też można takie, których kondycja pozostawia mnóstwo do życzenia. W starszych autach (z lat 80.) mizerny bywa stan szoferek i karoserii.

Auto jest cenione m.in. za trwały układ jezdny. Zwrotność niemal jak w osobówce... Użytkownicy chwalą dobrą widoczność we wszystkich kierunkach. Mankamentem jest podatność na silne, boczne podmuchy wiatru.

Ładownia Vanette ma kubaturę nieco ponad 5 m sześc. Załadunek jest łatwy (próg umieszczono nisko), funkcjonalność zwiększają suwane drzwi boczne ulokowane po obu stronach pojazdu. Tylne drzwi są jednoczęściowe. Trafiają się egzemplarze, w których część towarową zaopatrzono w poszycie izotermiczne, po latach eksploatacji zazwyczaj bardzo sfatygowane.

Vanette posiada klasyczny układ napędowy, tzn. na tylną oś, z silnika umieszczonego w przedniej części. Do wyboru są dwie jednostki benzynowe (1.5, moc 70 KM i 2.4, 101 KM) oraz 65-konny, wolnossący silnik wysokoprężny. Na naszym rynku wtórnym spotykamy prawie wyłącznie diesla 2.0 65 KM. Ta archaiczna jednostka o niewielkiej awaryjności nie należy do mistrzów w dziedzinie jazdy "na kropelce". Wprawdzie wskazania użytkowników dotyczące zużycia w tzw. trasie wynoszą nierzadko niewiele ponad 7 l/100 km, jednak w ruchu miejskim jest już zdecydowanie gorzej (nawet 12 l/100 km). W zgodnej opinii jednostka jest też zbyt głośna, choć w istocie przenoszący się do wnętrza hałas jest rezultatem marnej izolacji akustycznej kabiny Vanette. Ma natomiast skuteczny system grzewczy i wentylacyjny.

Opisywany dostawczy Nissan uchodził u nas niemal za jednorazówkę, bo remonty były drogie. Teraz sytuacja się zmieniła. Ewentualne naprawy nie są droższe niż w przypadku większości podobnych samochodów europejskich. Kłopotem bywa tylko zdobycie niektórych elementów karoseryjnych na rynku wtórnym (a zatem tańszych), a przydatnych po ewentualnej stłuczce (np. zderzaki, drzwi). Mechanicznych problemów z Vanette jest bardzo mało.

Funkcjonalność szoferki i ładowni. Solidne wykonanie detali. Znikoma awaryjność.

Marne wyposażenie. Kiepskie wyciszenie kabiny. Spore spalanie w warunkach miejskich.

- Auto ma solidne zawieszenie i niezły motor dieslowski. Sporadyczne problemy dotyczą np. układu paliwowego (usterki pompy), czasem elektrycznego (przewody). Nie zawsze są to rezultaty fabrycznych niedoskonałości, Vanette było marnie wyposażone, późniejsze kombinacje związane np. z próbami doposażenia nie wychodziły na dobre m.in. układowi elektrycznemu.